نويسنده: معصومه عباسي ،طاهره ملاحي و زهرانصيبي
تاريخچه و پراكنش موز در جهان
موز يكي از قديميترين گياهاني است موطن اصلي آن بدرستي روشن نيست ولي حكاكي هايي از درخت موز بر روي سنگها و غارهاي هندوستان يافت شده است .
باستان شناسان موطن اصلي آن را جنوب شرقي آسيا مي دانند اين گياه از دو راه در ساير ممالك دنيا منتشر شده است يكي از راه جنوب شرقي آسيا به جزاير اقيانوسيه تا مجمع الجزاير هاوائي ، ژاپن و جنوب چين رفته است و ديگري از سمت غرب به كشورهاي آفر يقايي و از آنجا به سواحل شرقي آمريكاي مركزي و مجمع الجزاير آنتيل و آمريكاي جنوبي رسيده است .
قدمت موز به بيش از 3000 سال مي رسد و مورخين معتقدند كه بشر از زمانهاي ماقبل تاريخ اين گياه را مي شناختند و از ميوه آن استفاده مي كردند .
موز يكي از بهترين ميوه هاي گرمسيري است كه در سطح گسترده اي در جهان كشت شده و داراي تجارت جهاني و سيع مي باشد . كل توليد جهاني موز در سال 1993 حدود 5224200 تن بوده است .
پيشرفته ترين مالك توليد كننده موز هند ، مالزي ، اندونزي ، جامائيكا ، كنگو ، اكوادور ، كنيا و اوگاندا مي باشد .
وضعیت کشت موز در ایران
الف-موقعیت کشت موز در استان هرمزگان:
باغات موز استان هرمزگان در شهرستان میناب ، رودان و جاسک قرار داد که سطح زیرکشت آنها به ترتیب عبارتند از 65 ، 18 و 30 هکتار می باشد. ارقام کشت شده موز در استان هرمزگان عبارتند از: دوارف کاوندیش ، کاوندیش چینی ، گراندناین ، میسیوری ، رقم محلی (پلنتین) می باشد.
با توجه به شرایط آب و هوایی و حداقل و حداکثر دمای سالانه در طی دوره 36 ساله شهرستان میناب (8/2 درجه سانتیگراد ، 48 درجه سانتی گراد) ، رودان (1 درجه سانتیگراد ، 49 درجه سانتیگراد) و جاسک (6 درجه سانتی گراد ، 43 درجه سانتی گراد) ، مناسبترین مکان جهت پرورش موز در استان هرمزگان در صورت تأمین آب آبیاری مناسب شهرستان جاسک می باشد.
کشاورزی شهرستان جاسک در سه حوزه : شرق جاسک ، بخش بشاگرد و غرب جاسک واقع می باشد که حوزه بشاگرد به دلیل دوری از دریا و کوهستانی بودن منطقه ، کشت گیاه موز بازده خوبی ندارد.
حوزه غرب مناسب کشت موز می باشد و سطح زیرکشت موجود موز که رقم کاوندیش می باشد در حدود 5 هکتار است و امکان توسعه آن در سطح 180 هکتار وجود دارد( جدول 1)
حوزه شرق جاسک که به استان سیستان و بلوچستان و شهرستان چابهار منتهی می شود و مناسبترین حوزه شهرستان جاسک جهت پرورش کشت گیاه موز می باشد که سطح زیرکشت موجود حدود 20 هکتار است و امکان توسعه آن در صورت تامین آب ، آبیاری مناسب در سطح حدود 830 هکتار وجود دارد. (جدول 2)
ب-موقعیت کشت موز در استان سیستان و بلوچستان
استان سیستان و بلوچستان یکی از مستعدترین مناطق کشت موز در ایران می باشد و کشت موز در چابهار در مناطق باهوکلات ، کهیر ، زرآباد و ایرانشهر صورت می گیرد که کل سطح زیرکشت آن 3316 هکتار و تولیدی معادل 200/70 تن در سال می باشد.
جدول1
روستاهای حوزه غرب جاسك پیش بینی توسعه سطح زیرکشت موز در حوزه غرب/هکتار
کوئیک 50
جاسک کهنه 50
لافیک 30
زمین لشکری 50
جمع 180
جدول 2
روستاهای حوزه شرق جاسک پیش بینی توسعه سطح زیرکشت موز در حوزه شرق/هکتار
جگین 500
گابریک 100
سدیج 200
کیکی 20
اسکانی کوچ 10
جمع 830
گياهشناسي موز
موز گياه علفي تك لپه اي است و از خانوادهmusace مي باشد .
دو گونه موز وجود دارد كه عبارتند از 1- musa acuminata 2- musa balbisiana و بيشتر ارقام موز هيبريداين گونه ها به شمار مي آيند .
مو زگياه سريع الرشدي است و شامل يك شبه ساقه كاذب كه بوسيله گروهي از لايه هاي متحد المركز محكمي از غلاف برگي شكل مي گيرد و يك ريزوم زير زميني و يك سيستم ريشه اي فيبري دارد . يك گياه كامل mat ناميده مي شود و شبه ساقه شامل تنه اصلي كه برگها و گل و ساقه ميوه دهنده را در بر ميگيرد .
ريزوم : ريزوم يك ساقه زير زميني با تعداد زيادي مرسيتم كه شبه ساقه و ساقه گل دهنده و ريشه هاي فيبري را بوجود مي آورد .
غلاف و برگها :
برگهاي موز شامل ساختمان لوله مانند بلندي كه نيام مي نامندد و يك دمبرگ محكم و پهنك پهني مي باشد . تعداد زيادي از نيام ها در كنار هم قرار مي گيرند و يك شبه ساقه را تشكيل مي دهند و يك شبه ساقه ممكن است در طول زمان زندگي اش بيشتر از 40 برگ داشته باشد آخرين برگي كه روي ساقه هوايي ظاهر مي شود خيلي كوچك و به شكل براكته يا برگچه مي باشد كه نقش آن حفاظت خوشه موز از عوامل جوي مانند تابش شديد آفتاب و يا باران هاي شديد مي باشد .
ريشه :
تعداد زيادي ريشه فيبري حدود 200 تا 500 عدد از ريزوم بوجود مي آيند و اگر خاك داراي زهكش مناسب و حاصلخيز و عميق باشد ريشه ها 5/1 متر عمودي و 6/4 متر افقي گسترش پيدا مي كند .
گل و ميوه :
گل آذين موز در مركز شبه ساقه 15-10 ماه بعد از كاشن ظاهر مي شود در اين مدت 32 تا 26 برگ توليد مي كند . عمل گلدهي موز shooting ناميده مي شود .
گلها به صورت مار پيچي در طول محور گل آذين در گروههاي 10 تا 20 تايي ظاهر مي شوند كه بوسيله براكته هاي گوشتي سبز متمايل به ارغواني پوشيده شده است كه در جريان رشد و توسعه گلدهي ، پوشش آن ها مي ريزند . اولين گلهايي كه ظاهر مي شوند گلهاي ماده مي باشند و در ارقام خوردني تخمدانها سريعاً بوسيله عمل بارتنوكارپي (بدون گرده افشاني ) در رديف هاي مشخصي كه دست ناميده مي شود رشد مي كنند .
اگر چه بيشتر ارقام موز توليد ميوه بدون بذر مي كنند ولي تعدادي از ارقام مي توانند توليد بذر نمايند گلهاي انتهايي در خوشه گل ، گلهاي نر مي باشند و شبه ساقه موز فقط يكبار گل آذين مي دهد و پس از تشكيل ميوه و برداشت آن ساقه كاذب بريده مي شود .
زمان گلدهي تا برداشت ميوه بستگي به درجه حرارت ، نوع رقم ، رطوبت ، خاك و روشهاي كاشت دارد وبين 80 تا 180 روز طول مي كشد. به هر يك از از ميوه ها موز يك انگشت مي گويند كه در دستجات 12 عددي روي دست خوشه تشكيل مي شوند معمولاً هر خوشه داراي 150 عدد ميوه است .
مصارف موز :
ميوه موز هنگام رسيدن طعم شيريني دارد بجز موزهايي كه به صورت پخته شده مصرف مي شوند و plantain نام دارند .
پلنتين ها موزهاي هيبريدي هستند كه محور گلهاي نر آنها از بين رفته و يا فاقد گلهاي نر هستند پلنتين هميشه قبل از مصرف پخته مي شوند و سطح بالايي از نشاسته نسبت به موزهاي معمولي دارد و دو گروه پلنتين وجود دارد : 1- French 2- Horn
موزها به صورت تازه خوري و در سالاد ، دسر و آبنباتها بكار مي رود و موز منبع خوب اسيد اسكوربيك (ويتامينc ) ، ويتامين B6 و پتاسيم و غني از كلسيم و آهن مي باشد . ساكارز در حدود دو سوم قند ميوه را تشكيل مي دهد و اسيد ماليك اسيد اصلي موز است . ارزش تغذيه اي موز در جداول 1 و 2 مشخص شده است .
از ميوه هاي نرسيده موز در تهيه چيپس هاي نمكي موز استفاده مي شوند و ساقه هاي خرد شده موز در تغذيه دام مورد استفاده قرار مي گيرد.
جدول يك : درصد تركيبات موز
درصد تركيبات ميوه گرم درصد گرم ميوه
آب 80-58
نشاسته 3
قند 4/22-1/15
خاكستر 8/1-6/0
چربي 4/0
پروتئين 7/2-1/1
فيبر 4/3-3/0
جدول شماره دو : ويتامين هاي موجود در ميوه
درصد تركيبات ميوه گرم درصد گرم ميوه
ويتامين A واحد بين المللي 125
ويتامينC 8
تيامين 03/0
ريبوفدادين 035/0
نياسين 4/0
ارقام موز
تعداد زيادي ارقام موز وجود دارد كه والدينشان acuminata musa و balbisiana musa مي باشند كه ارقام موز دييلوئيد ، تري پلوئيد و تترا پلوئيد و هيبريد بين acuminata musa و balbisiana musaمي باشند .
acuminata . m و balbisiana . mبه ترتيب با A و B نشان مي دهند و آنها با قرار گيري يكي يا تعداد بيشتري از كروموز مها در كنار هم طبقه بندي مي شوند كه سطح پلوئيدي مي نامند براي مثال AB يك دپيلوئيد و AAB تري پلوئيد و AABB تترا پلوئيد مي باشد ارقام تري پلوئيد رايجترين ارقام هستند و ارقام ديپلوئيد كمتر استفاده مي شود و تتراپلوئيد مصرفش رايج نيست .
موز داراي كلونهاي مختلفي است كه به زير گروههاي متفاوتي تقسيم بندي شد ه اند تقريباً تمام ارقام صادراتي دنيا در حال حاضر در زير گروه كاونديش قرار دارند . معمولاً گروه كاونديش AAA مقاوم به بيماري پاناما و حساس به سيگاتوكا مي باشد و اين گروه داراي ارقام مختلفي است كه بين آنها 5 رقم دوارف كاونديش ، والري ، ويليامز ، گراندناين و كاونديش چيني يكي از بهترين ارقام تجاري دنيا هستند كه در اكثر كشورهاي توليد كننده موز كشت مي شوند .
موز ايده آل براي مناطق نيمه گرمسيري
1- ساقه كاذب درخت بايد كوتاه و قوي باشد كه گياه را در برابر بادهاي شديد نيمه گرمسيري ثابت نگه دارد كه اين ويژگي ، نگهداري خوشه و برداشت را آسان مي نمايد .
2- ساقه كاذب بايد در مدت زمان معين برگ نهايي خود را توليد نمايد و يا پتانسيل توليد تعداد برگ قبل از گلدهي كم باشد . اين دو فاكتور در كوتاه كردن زمان رشد رويشي موثر ند با توجه به اينكه در مناطق نيمه گرمسيري بدليل ركود رشد در فصل زمستان رشد رويشي طولاني تر مي باشد .
3- بايد ارقام مقاوم به عارضه Chok throat « شاك ترات » باشد كه در اثر اين عارضه برگها در انتهاي ساقه كاذب متراكم و حالت روز ت پيدا نموده و مانع از بيرون آمدن حالت طبيعي خوشه مي شوند .
4- بايد ارقام داراي كيفيت مناسبي از نظر خوشه (طول خوشه بلند و ميوه هاي كشيده بلندي ) داشته باشد .
5- در مقابل بيماري پاناما مقاوم باشد .
متاسفانه رقمي كه تمام اين ويژگي را داشته باشد يافت نمي شود . مثلاً ارقام پاكوتاه داراي ويژگي با توليد خوشه ضعيف و يا شاك ترات مي باشند در حاليكه تمام ارقام پابلند در مقابل باد ناپايدار مي باشند و اعمال مديريت با مشكل مواجه مي شود .
بنابراين انتخاب يك رقم موز ايده آل براي مناطق نيمه گرمسيري مانند مناطق جنوبي كشور ما شامل مصالحه اي بين مديريت مورد نياز مقاومت در برابر شاك ترات و داشتن خوشه با كيفيت محصول بالا مي باشد .
نگهداري موز رقم دوارف كاونديش راحت و پايداري خوبي در برابر باد دارد اما پتانسيل محصول پايين و كيفيت خوشه ها ضعيف مي باشد .( دم خوشه كوتاه ، پنجه ها فشرده و طول ميوه كوتاه ) و گلدهي زمستانه عارضه شاك ترات Chok throat را تشديد مي كند . از طرف ديگر رقم ويليامز داراي بوته هاي بلند تر است كه سبب ناپايداري بوته مي شود و اعمال مديريت مشكلتر است اما محصول خوشه ها بالا ، طول ميوه و دم خوشه بلند تر و خوشه استوانه اي شكل از محاسن مشخص اين رقم مي باشند و بوته ها به پديده شاك ترات مبتلا نمي شوند .
ارقام گراندناين و كاونديش چيني به موز ايده آل پيشنهاد شده نزديكتر هستند اين دو رقم هم از لحاظ ارتفاع كوتاهتر و زمان به گل رفتن زودتر از ويليامز مي باشند با وجود اينكه بسياري از مزاياي خوشه موز اين رقم را دارند .
تعدادي ارقم موز پلنتين در جدول 2و1 مشخص شده است .
رقم گروس ميشل (AAA ) مقاومت آن به سرما كم و حساس به بيماري پاناما مي باشد معمولاً گروه كاونديش AA مقاوم به بيماري پاناما و حساس به سيگاتوكا مي باشد .
بلندترين كلون Lacatan است و بعد از آن بترتيب Robusta ،Giant Cavendish ، Grand Nain ، Dwarf Cavendish مي باشند .
تعدادي رقم به نام Ladys finger وجود دارد كه رايجترين finger Ladys يك AAB است كه pome ، pruta و Brazilian ناميده مي شود . كلوني پابلند و مقاوم به شرايط سرد با ميوه كوچك و شيرين مي باشد و چون حساس به باد شديد و بيماري پاناما است براي كاشت تجاري توصيه نمي شود .
رقام غالب كشت شده در جنوب كشور هاريچال است كه از قديم در منطقه كشت شده و تقريباً سازگاري خوبي با شرايط آب و هوايي مناطق جنوبي كشور را داشته و بومي شده است گروه كاونديش (كاونديش پاكوتاه ، گراندناين ) و ارقام FHIA را مي توان در ايران كشت نمود .
ارقام ديگري از گروه AAB و ABB نيز در مناطق مختلف استان هرمزگان وجود دارند كه مي تواند گياهان مناسبي براي كشت در منازل و يا بصورت تجاري كشت شده و براي مصرف محلي بكار روند .
جدول ارقام موز1 :
موارد مصرف حساسيت بيماري پاناما ميزان مقاومت به سرما ارقام گروه سطح پلوئيدي زير گروه گونه
توصيه نمي شود مقاوم كم Ladys Finger و Datil و Nino
pisangmas و Honey و sucrier AA ديپلوئيد ……… Musa
acami nata
توصيه نمي شود حساس كم Pisang ambonو Gros michel
Banano و Guineo gigante
Platano roatan AAA تـــري پــلــوئــيــد ………
تجاري – فضاي سبز خانه مقاوم متوسط Enanoو Dwarf Cavendish
Gove nor و Dwarf Chinese
Johnson و pisang serendah AAA cavendish
تجاري – فضاي سبز خانه مقاوم متوسط Green Red و Dwarf Red
AAA Cavendish
تجاري – فضاي سبز خانه مقاوم متوسط Valeryو Giant Cavendish
Williams و Giant Chinese
Robusta و mons mari
Porto Riqueو pisang buai
Williams Hybrid AAA Cavendish
تجاري – فضاي سبز خانه مقاوم متوسط Umalog و Grand Nain AAA Cavendish
تجاري – فضاي سبز خانه مقاوم متوسط Cuban Red و Red
Red Jamaican AAA Cavendish
فضاي سبز خانه مقاوم متوسط Pisang masak و Lacatan
Giant fig و monte cristo وhijau AAA Cavendish
جدول ارقام موز 2 :
موارد مصرف حساسيت بيماري پاناما ميزان مقاومت به سرما ارقام گروه سطح پلوئيدي زير گروه گونه
فضاي سبز خانه مقاوم ؟ Ladys finger و Ney pooran
Farine franceو Apple AB ديپلوئيد ……… M. acuminate
×
m. balbisiana hybrid
فضاي سبز خانه مقاوم متوسط Grindyو pisang raja AAB تـــري پلوئيد پــلــوئــيــد ………
فضاي سبز خانه مقاوم خوب Pisang keling و mysore
Thousand Grainو poovan AAB …….
فضاي سبز خانه حساس متوسط Pisang rastali و Apple,silk
Sugar و macaو manzana
manzano AAB ……..
فضاي سبز خانه حساس خوب Ladys finger
Pome, pisang kelat Jambi
Brazilian prata AAB …..
فضاي سبز خانه مقاوم متوسط Banana creoleو Green french
Tigerو wineو pink french
Black French و Banae rouga
Banae puce وBanae noire
Banae cent livres و Giant AAB Plantaion French
type
فضاي سبز خانه حساس كم Hawaianoو Hua moa AAB
فضاي سبز خانه مقاوم كم Banane corneو Horsc plantain
Pisangو DominicoGigante
Common plantainو tandok
AAB Plantain
Horn types
تجاري و فضاي سبز خانه حساس خوب Chatoو Burroو Bluggoe
Horseو moko Orinoco
Banane ABB ……..
فضاي سبز خانه حساس خوب Kluainamو pisang awak
Pisang abu kelingو wa
Apple plantain و Largo
Blue javaو Ice cream ABB ……..
فضاي سبز خانه مقاوم ؟ Cardabaو pelipita ABB ……..
فاكتورهاي محيطي
– درجه حرارت
– درجه حرارت بين15 تا 38 درجه سانتي گراد در بسياري از مناطق توليد موز وجود دارد.
– گلدهي موز در شرايط گرم و داغ صورت مي گيرد براي رشد ساقه گلدهنده بهترين درجه حرارت28-26درجه سانتي گراد مي باشد و رشد ميوه در 30-29 درجه سانتي گراد صورت مي گيرد . رشد گياه موز در درجه حرارت زير 16 د رجه سانتي گراد كم مي شود و در درجه حرارت 10 درجه سانتي گراد متوقف مي شود .
– علائم صدمات سرمازدگي در درجه حرارت هاي زير 16 درجه سانتي گراد و بالاي صفر درجه سانتي گراد شامل :
– عدم ايجاد ساقه گلدهنده يا ظهور خوشه ميوه از شبه ساقه كه Chok throat ناميده مي شود .
– ميوه ها در زمان رسيدن رنگ زرد كمرنگ يا سبز متمايل به خاكستري دارند .
– شكل ميوه ها كج و نامتناسب و ميوه ها زود فاسد مي شود .
– صدمات سرمازدگي و يخ زدگي جبران ناپذيري در دماي زير صفر درجه سانتي گراد اتفاق مي افتد .
– درجه حرارت زير 6 درجه سانتي گراد باعث سرمازدگي شديد و از بين رفتن درختان مي شوند. درجه حرارت بالاتر از 38 درجه سانتي گراد باعث توقف رشد و سوختگي شديد برگها مي گردد.
علائم صدمات يخ زدگي شامل آب گزيدگي در همه قسمتهاي بالاي سطح زمين از گياه موز و قهوه اي شدن و خشك شدن و از بين رفتن برگها و شبه ساقه و ميوه ها مي باشد .
درجه حرارت زير 2- درجه سانتي گراد گياه را تا روي سطح خاك خشك مي كند اگر چه رشد جديد معمولاً از جوانه هاي ريزرم زير زميني با برگشت به هواي گرم صورت مي گيرد . درجه حرارت بالاي 37 درجه سانتي گراد باعث سوختن برگها و باريك شدن برگهاي جديد گياه مي شود و اثر سوء در رشد موز خواهد داشت و در رشد درخت و گلها اختلال حاصل مي شود .
– باد
باد در مناطق نيمه گرمسيري مسئله مهمي است . بادهاي بالاي 45 تا 25 مايل در ساعت باعث واژگون شدن و شكستن شبه ساقه موز مي شود . ادامه باد باعث بريدگي و پاره گي برگها و خشكي برگها و از بين رفتن تاج گياه مي شود . به منظور جلوگيري از خسارت باد به موز ستانها و توليد بهينه ، لازم است از ارقام موزهاي پاكوتاه استفاده شود و اطراف موزستانها دو يا سه رديف از موزهاي پا بلند و يا ني مانند ني الفانكراس و يا (sesbanio ) از خانواده بقولات كه بسيار سريع الرشد است كشت گردد تا قطعات موز از وزش باد مصون بمانند .
– خشكي
– درجه حرارت و رطوبت خاك فاكتورهاي مهمي در توليد موز هستند كمبود آب در هر زماني باعث كاهش تعداد ميوه و اندازه ميوه و عملكرد محصول نهايي مي شود .
ارقام موز باژنهاي balbisiana musa نسبت به ارقام acuminata musa به خشكي تحمل بيشتري دارند .
علائم استرس خشكي شامل پيچدگي برگها ، تغيير رنگ برگ به سبز كمرنگ و زرد و پژمردگي برگهاي مي باشد و برگهاي كوچك و نابالغ خشك مي شوند . استرس خشكي شديد باعث خفه شدن ( choiking ) و از بين رفتن و شكستن شبه شاقه مي شود .
گياه موز تحمل حالت غرقابي (زه بالاي آب ) ندارد و معمولاً گياه 24 تا 48 ساعت در شرايط غرقابي با آب متحرك زنده مي ماند ولي آب راكد سريعاً گياه را از بين مي برد . موز در نواحي كه زه آب بالاست نبايد كاشته شود . در نواحي كه سفره آب بالا و خاك مرتباً اشباع است كاشت موز روي بسترهايي بايد صورت بگيرد .
علائم تداوم رطوبت ( البته غير از حالت غرقابي خاك) ، شامل كوتاهي گياه ، زردي برگ و كاهش عملكرد مي باشد .
– سايه
گياهان موز در برابر سايه متوسط مقاوم هستند ( تا 50 درصد ) اگر چه در محلهاي سايه رشد و نمو گياه و ميوه كاهش پيدا مي كند . در بيشتر مناطق نيمه گرمسيري شرايط آفتابي كامل يا نزديك به آن جهت توليد محصول خوب توصيه مي گردد . گياهاني كه در شرايط سايه زياد قرار دارند ، كاهش رشد و توليد كم و كيفيت ميوه پايين دارند .
– شوري
گياهان موز در خاكهاي شور رشد مناسب و ميوه خوبي توليد نمي كنند .
علائم خسارت شوري شامل زردي و خشكي حاشيه هاي برگ و كوچكي ميوه و بد شكل بودن آنها است .
– ارتفاع و عرض جغرافيايي
موزها از سطح دريا تا ارتفاع 2000متري بسته به آب و هواي منطقه اي مي توانند رشد كنند شرايط مناسب براي رشد گياه موز در عرض جغرافيايي 30 درجه شمالي و جنوبي خط استوا قرار دارد ولي بهترين شرايط تا عرض جغرافيايي درجه15 شمالي و جنوبي مي باشد .
– خاك
بهترين محل كاشت موز در سطح صاف با شيب % 1-0 و زهكش خوب و خاك عميق با مواد آلي زياد مي باشد . بهترين خاك براي پرورش موز خاكهاي شني ، رسي ، لموني با حداكثر 40 درصد رس و قابل نفوذ مي باشد و PH خاك بين 5/5 تا 8 براي كشت موز مناسب است .
مهمترين فاكتور خاك زهكش است و در نواحي رطوبت خيز و خاكهاي غرقابي بسترهاي مرتفعي بايد ساخته شود و طرح ريزي مناسبي از نظر شيب زمين براي زهكشي آب بايد انجام شود. موز براي رشدش احتياج به خاك مناسب حداقل تا عمق 30 سانتي متري دارد و عمق ريشه تا 30 سانتي متري ضرورت داشته و بقيه ريشه ها داراي رشد افقي است .
ازدياد موز
در تكثير موز دو روش مورد استفاده قرار مي گيرد :
1- روش معمولي يادرشت تكثيري يا ماكرو پروپگيشنmacro propagation
2- روش ريز تكثيري يا ميكرو پروپگيشن micro propagation
تكثير موز به طريق رويشي يا vegetative معمولاً بوسيله پاجوش و ريزوم انجام مي گيرد :
1- استفاده از جوانه ها :
اين جوانه ها پاجوش هاي جوان كنار بوته مادري هستند كه هنوز تشكيل برگ نداده اند .
2- پاجوش هاي شمشيري :
پاجوش هايي هستند كه داراي برگهاي شمشيري شكل و باريك بوده و به ارتفاع 75 سانتي متر رسيده اند .
3- پاجوش هاي آبي :
پاجوش هاي كوچكي هستند كه داراي برگهاي پهن و عريض مي باشند پاجوش هاي آبي توليد ميوه هاي نامرغوبي مي كند بنابراين توصيه نمي شود .
4- پاجوش هاي بكر :
پاجوش هاي بزرگي كه داراي برگهاي پهن و عريض اند ولي هنوز گل نكرده اند .
5- تكه هاي ريزوم :
بعد از ميوه دادن يك ساقه موز ، ريزوم را از زمين در آورده و به چند تكه تقسيم مي كنند و از هر تكه كه شامل يك جوانه به وزن 2 كيلو گرم يا بيشتر مي باشد براي كاشت استفاده مي كنند . البته نوع مواد كاشتني در ميزان عملكرد محصول بي تاثير است ولي نسبت به زمان لازم از كاشت تا ميوه دهي موثر مي باشد و براي احداث باغ به منظور ميوه دهي همزمان بايد مواد گياهي يكنواخت بكار برده شود .
پاجوش هاي شمشيري بهترين وسيله براي تكثير موز مي باشند و پاجوش هاي شمشيري زماني كه ارتفاع آنها به 2/1 تا 5/1متر مي رسيد با يك بيل جدا مي كنند و برگهاي بزرگ آن بايد قطع شوند و فقط بركهاي جوان باقي نگه داشته يا اصلاً برگي نداشته و پاجوش ها بايد ريشه هاي سالم و بدون علائمي از قبيل زخمهاي دروني و برآمدگي هاي حاصل از نماتود باشد .
نوع ديگر تكثير به طريق ميكرو پروپگيشن يا ريز تكثيري كه با استفاده از كشت بافت انجام مي گيرد . و در اين طريق با استفاده از ماده غذايي مصنوعي و آماده و جوانه هاي گياه مادري در آزمايشگاه در مدت كوتاهي تعداد زيادي نهال سالم و عاري از ويروس توليد مي گردد .
و در كشور ما اخيراً ازدياد موز از طريق كشت بافت انجام مي گيرد و سرعت تكثير نيز به حدي است كه از يك مرسيتم اوليه بالغ بر 2000 نهال موز بدست مي آيد در حاليكه در روش معمولي از يك گياه فقط10 پاجوش بدست مي آيد .
فاصله كاشت :
فواصل مناسب درختان موز در توليد تجاري آن بسيار اهميت دارد . بايسي فضاي مناسبي براي هر درخت وجود داشته باشد تا باعث ايجاد رقابت بين درختان جهت جذب آب ، نور و مواد غذايي نشده و از رشد بيش از حد درختان نيز جلوگيري كند فضاي مناسب و حياتي براي ارقام مختلف به شرح جدول زير است .
ارتفاع ارقام فضاي حياتي M2 فواصل M تعداد درخت در هكتار
كوچك كانديش پاكوتاه
هاريچال 5-6/4
5-6/4 35/2 × 2
5/2 ×2 2175
2000
متوسط گراند ناين 6/5 35/2 ×2/2 1785
بلند والري
ويليامز
A .B .B
A .A .B 1/6
1/6
16
16 65/2 ×3/2
65/2 ×3/2
4 ×4
4 × 4 1640
1640
625*
625
* تعداد درختان در سال اول است ولي در سال دوم تعداد چهار پاجوش در كنار هر پايه مادري قرار مي گيرد و باعث افزايش تعداد درخت در هر هكتار مي شود يعني تا حدود 1875 درخت در هكتار خواهد شد .
لازم به ذكر است كه تراكم بالاتر در مناطق گرم و اقليم هاي خشك باعث ايجاد يك ميكرو كليما مي گردد كه خود باعث افزايش رطوبت و افزايش عملكرد مي گردد . البته باغداراني كه مي خواهند كه دو دوره يا بيشتر توليد داشته باشند بايستي تراكم كمتر در نظر بگيرند تا رشد پاجوشهاي سال بعد نظم باغ را بهم نزند و تراكم نامناسب در سال سوم نداشته باشند . ضمناً در كشت موز روش كاشت مستطيلي بهتر از مربعي است .
آماده سازي زمين
قبل از كاشت خاك بايستي شخم خورده زير شكن و ديسك زده شود كه سطح زير شكن تا يك متر باشد و كودهاي فسفر و پتاسيم بسته به آزمايش خاك در همين موقع بايستي به زمين اضافه گردند و زمين هاي شيب دار بايستي طوري آماده شوند كه از آبشويي جلوگيري شود و زهكش براي جلوگيري از باتلاقي شدن خاك ضروري مي باشد .
علائم کمبود عناصر غذائی درخت موز:
نیتروژن:
در مراحل اولیه کمبود نیتروزن رنگ صورتی در زیر رگبرگهای اصلی و دمبرگهای موز ایجاد می شود و رشد گیاه شدیداً تحت تأثیر قرار می گیرد و برگهای مسن تر علائم زردی را نشان می دهد و رنگ برگهای جوان نیز سبز کمرنگ می شود.
فسفر:
کمبود فسفر محدودیت شدیدی در رشد گیاه ایجاد می كند و در برگهای پائین علائم بافت مردگی مشاهده می شود و برگهای پیرتر به رنگ سبز تیره مایل به آبی در مي آید. در اثر کمبود شدید فسفر موز رشد رضایتبخشي ندارد و سپس خشک می شوند و گیاهانی که زنده می مانند رشدشان متوقف و سوختگی شدید در حاشیه برگها ایجاد می شود.
فسفر مقدار ریشه را زیاد و میوه را زودرس می نماید.
پتاسیم:
کمبود پتاسیم باعث ظهور لکه های کوچک قهوه ای تا قهوه ای مایل به ارغوانی در لبه و سطح بالایی دمبرگها می شود . برگهای پیرتر ، رگبرگهایشان زرد می شود و این برگها انحنا پیدا کرده و نوک آنها به سمت پائین خم می شود و رشد ظاهری گیاهان متوقف مي گردد.
روی:
برگها خوشه ای ، توقف رشد ، تغییر شکل برگ و افزایش نسبت طول به عرض در برگها ، زردی و باریک شدن برگ از علائم کمبود روی است.
آهن:
کمبود آهن سبب تشکیل برگهای نابهنجار و مرگ زودهنگام و میوه کوتاه و بدشکل می شود.
مس:
در اکثر کمبود مس گیاهان پژمردگی ظاهری همراه با فواصل کوتاه بین دمبرگها که از ساقه علفی پدیدار می شود نشان داده اند و برگهای این گیاهان سربزير انداخته و ظاهری چتر مانند بخود می گیرند.
کوددهی:
بهترین رشد و تولید مناسب موز در خاک حاصلخیز همراه با رطوبت زیاد صورت می گیرد و رشد گیاه موز در 3 تا 4 ماه اول تعیین کننده وزن خوشه و تعداد دستها می باشد. بنابراین بهترین مراقبت در طول این دوره لازم است.
در خاکهایی که حاصلخیز نیستند مثل خاکهای شنی و آهکی ، جهت تولید محصول مناسب باید 4 تا 6 دفعه در سال کود داده شود.
برای تقویت زمین از کودهای ازته و فسفره و پتاسه و در صورت نیاز از ریزمغذی ها نیز استفاده می گردد. اضافه کردن کودهای شیمیایی بعد از هر برداشت باعث افزایش میوه دهی می گردد و عمر درخت موز را بالا می برد. عمر درخت موز حداکثر 6 سال می باشد ولی اگر عملیات بهزراعي و محصول دهی خوب باشد تا 10 سال هم می توان باغ موز را نگه داشته و بهره برداری نمود.
زمان کاشت درخت موز میزان به ميزان40 کیلوگرم کود حیوانی پوسیده برای هر گودال استفاده می شود و هر ساله نیز بایستی مقدار 20 کیلوگرم کود حیوانی باید به خاک اضافه نمود و 3-2 کیلوگرم سولفات پتاسیم برای هر درخت و 100-70 گرم فسفر (فسفات تریپل) در زمان گلدهی و 1-5/0 کیلوگرم سولفات آمونیم که به 6-4 قسمت کرده و به تدریج در طول یکسال به درخت داده می شود. مصرف سالانه کودهای فوق در رشد درخت و عملکرد آن خیلی مؤثر می باشد و لازم به ذکر است که نحوه رشد درخت در 4-3 ماه اول رشد در تعیین وزن خوشه ها و تعداد میوه بسیار مهم است بنابراین مراقبت زیاد و ایجاد بهترین شرایط رشدی در طول این مدت بسیار اهمیت دارد. ضمناً بوته موزی که کود مصرف می کند نباید تشنگی بکشد و حتماً باید آب فراوان وکافی بعد از دادن کود و پس از آن مرتب داده شود.
آبیاری:
موز به علت تعرق زیاد و لزوم رشد و نمو در هوای گرم به آب زیادی احتیاج دارد آبیاری بایستی به نحوی انجام شود که همیشه خاک اطراف ریشه مرطوب باشد موز در مقایسه با سایر میوه های گرمسیری نسبت به کمبود رطوبت، آب و خشکی حساستر است و خشکی باعث طولانی شدن زمان گلدهی و میوه دهی ، کاهش اندازه میوه و تعداد ميوه و عملکرد محصول می شود و برای تولید موز خوب رطوبت مناسب خاک لازم است که احتیاج به آبیاری منظم و دقیق دارد و موز در شرایط غرقابی و خیس بودن مداوم خاک و عدم زهکش مناسب خیلی حساس است و صدمات زیادی می بیند.
در موز سیستم آبیای بارانی و قطره ای در صورت عدم امکان ، آبیاری نشتی روش های مناسب آبیاری موز می باشند و آبیاری به روش کرتی مطلقاً توصیه نمی شود.
هر گیاه موز رقم کاونديش پاکوتاه ، روزانه به طور ماکزیمم 25 لیتر آب مصرف می نماید و میانگین آن 18 لیتر در روز است در روزهای ابری از نیاز آبی کاسته شده و به 5/9 لیتر در روز می رسد و به این ترتیب می توان گفت که موز در هر هکتار 18000 -16000 مترمکعب آب در سال نیاز دارد.
رطوبت نسبی هوا که برای موز موردنیاز است حدود 80-70 درصد بوده و فيلد کاپاسیتی یا ظرفیت نگهداری آب در خاک حدود 85-80 درصد می باشد. در فصل خشک تعداد برگها کاهش یافته و با شروع فصل بارندگی تعداد برگها اضافه می گردد و این عمل بیشتر در رقم موز کاوندیش پاکوتاه مشاهده می گردد. در فصل خشک برگها به خوبی باز نمی شوند و در ظهور گل تأخیر ایجاد می گردد که با انجام عمل آبیاری نقایص مذکور برطرف می گردد.
عملیات بهزراعی:
کنترل علفهای هرز:
پراهمیت ترین زمان کنترل علفهای هرز از موقع کاشت موز می باشد تا زمانیکه موزها بر روی هم سایه ایجاد نمایند چون بیشتر علفهای هرز وقتی که گیاه جوان و نفوذ نور به آسانی صورت می گیرد در اطراف موز می رویند و زمانیکه موزستان مسن تر می شود میزان علفهای هرز کاهش می یابد.
نواحی بین بوته ها در ردیفهادر هر زمان باید عاری از علفهای هرز باشد.
برای گیاهانی که جدیداً کاشته می شوند استفاده از پلاستیک یا مالچ در کاهش علفهای هرز مؤثر می باشد گر چه پلاستیک و مالچ به آسانی زمان ظهور پاجوشهای جدید ازریزوم زیرزمینی جابجا می شود.
هرس:
هرس پاجوشهای اطراف موز برای رشد رویشی بهتر و تولید میوه مناسب لازم است. اگر تعداد زیادی پاجوش از پاجوش اصلی ایجاد شود خوشه های موز کوچک و میوه هایی با کیفیت پائین تشکیل شده و در عین حال باعث افزایش آفات و بیماریها می شوند. بعد از برداشت میوه ، ساقه بایستی از 30 سانتی متر پائین تر از خوشه قطع شده و قسمت قطع شده را خرد کرده و در اطراف گیاه بعنوان مالچ ریخته شود.
تعداد پاجوشها بایستی کنترل و پاجوشهای اضافی بلافاصله و بعد از ظهور از سطح خاک قطع شوند.
بهترین روش ، نگهداری یک گیاه مادری و میوه دهنده ، یک پاجوش به اندازه نصف گیاه مادری و یک پاجوش کوچک است.
برداشت موز:
میوه موز رفتار کلایمکتر یک دارد و نارس برداشت شده و سپس رسانده می شود و در میوه موز بهترین مثال تبدیل نشاسته به قند در اثر رسیدن میوه است.
زمان برداشت موز:
از نظر تجاری ، تکامل میوه موز به چهار مرحله تقسیم شده است و هر مرحله بنا به شکل سطح مقطع میوه نام گذاری شده است.
مرحله اول یا A: نارس ترین مرحله که میوه موز به سه ربعی نازک معروف است.
مرحله دوم یا B: سه ربعی استاندارد
مرحله سوم یا C: سه ربعی سنگین
مرحله چهارم یا D: مرحله فول (FULL)
میوه نارس ابتدا دارای سطح مقطع محدب است و بارسیدگی میوه این سطح مقطع گرد می شود علائم رسیدگی میوه خشک شدن برگ و خشک شدن انتهای گل است که بسته به رقم میوه ، شرایط محیط و مدیریت محصول متفاوت است از دیگر علائم رسیدگی و برداشت محصول ، تعداد روزها از زمان ظهور گل و نسبت گوشت میوه به پوست آن و نسبت وزن میوه به طول آن و صاف شدن گوشه ها می باشد. نسبت میوه به طول آن برای موز رقم و دوارف کاوندیش در موقع مناسب برداشت 3/8-1/7 است.
رشد خوشه موز در یک دوره 150-90 روز بستگی به واریته ، طول می کشد. استانداردهای رسیدن میوه موز در مورد موز کاوندیش پاکوتاه در 113 تا 130 روز صورت می گیرد.
نگهداری موز:
برای میوه موز از دو اصطلاح انگشت و پنجه استفاده می شود که در تعریف به هر یک از میوه های موز انگشت گفته می شود و پنجه یعنی هر چند دانه میوه موز که در یک ردیف یا دو ردیف روی یک محور قرار گرفته اند.
در هنگام برداشت موز يعني بریدن خوشه ها باید دقت نمود که شیرا به مترشحه از محل بریدن بر روی میوه موز نریزد و میوه ها آسیب نبیند. اگر جداسازی پنجه ها در مزرعه صورت گیرد بایستی هر پنجه از ناحیه تاج با قطعه کوچکی از مواد جاذب اسفنج مانند آغشته به قارچ کش پوشانده شود و سپس بسته بندی در کارتن صورت گیرد.
در کشورهای آمریکایی مرکزی محصول موز بعد از برداشت به اتاق بسته بندی منتقل شده و در آنجا پنجه ها را از خوشه جدا کرده و در آب کلردار شسته شده و از میان اسپری محلول قارچ کش عبور داده می شود و سپس میوه ها درون پلاستیک و در کارتن بسته بندی می کنند گرمادهی موز با آب داغ نیز بیماری آنتراکنوز را کاهش و غوطه وری به مدت 2 دقیقه در آب 58 درجه سانتی گراد باعث کاهش بیماریهای قارچی می شود.
پوشش پلاستیکی پلی اتیلین بر روی عمر ماندگاری كيفيت موز مژثر است مثلاً موز رقم دوارف کاوندیش در مرحله سه ربعی رسیدگی برداشت نموده و پس از ضدعفونی توسط غوطه وری در محلول تیابندازول با غلظتPPM 400 با آب شستشو و خشک نموده است پنجه های موز را در پوشش پلی اتیلینی با 30 میکرون ضخامت بسته بندی و در کارتن قرار داده است و وزن بسته ها 4-3 کیلوگرم می باشد میوه ها به مدت یک ماه در دو دماي 15 و 12 درجه سانتیگراد کیفیت خوبی داشته و بعد از خارج سازی از انبار به مدت 7-5 روز عمر ماندگاری داشته است.
موز رقم دوارف کاوندیش در دمای 4/14 درجه سانتیگراد با رطوبت نسبی 90-80 درصد به مدت 25 روز ماندگاری داشته است و پوشش دو لایه از محلول امولسیون واکس 12/0 بر روی سطح میوه باعث افزایش عمر ماندگاری موز دوارف کاوندیش در دمای 5/14 درجه سانتیگراد به مدت 12-10 روز می شود.
رسیده کردن موز:
جهت رسیده کردن موز بهترین روش، استفاده از گاز اتیلن می باشد گاز اتیلن در سیلندرها برای فروش عرضه می گردد و وقتی که با ازت ترکیب می شود (5% اتیلن +95% ازت) منفجر شونده نمی باشد. غلظت گاز بکار برده شده در این مورد ، یک لیتر گاز اتیلن در هر مترمکعب و یا بیست لیتر گاز مخلوط در هر مترمکعب می باشد همچنین درجه حرارت نقش مهمی در رسیده کردن موز بازی می نماید به عنوان مثال در حرارت 5/18 درجه سانتی گراد 3 روز پس از استعمال گاز اتیلن موزها رسیده می شوند و در 5/15 درجه سانتی گراد در مدت 5 روز و در 5/14 درجه سانتی گراد حدود یک هفته طول خواهد کشید.
درجه بندی و بسته بندی موز:
خوشه های موز را باید بوسیله قلاب و یا تیرهای عرضی طاق و یا یک سیستم قرقره ای آویزان شوند یک چاقو تیز با تیغه فولادی و نازک و خمیده برای بریدن دستک های موز از روی خوشه بکار برده می شود زمانی که قسمتی از ساقه بر روی خوشه باقی می ماند باعث رشد قارچ و ایجاد پوسیدگی در زمان حمل و رسیده کردن می شود. برای جلوگیری از رشد قارچی که باعث پوسیدگی می گردد در موقع حمل و رسیده کردن دستکهای موز باید با یک قارچ کش قبل از بسته بندی ضدعفونی شوند و سپس دسته های موز که هر کدام 3 تا 7 عددتك میوه، موز می باشد در کارتونهای بیست کیلویی بسته بندی شوند.
بیماریهای مهم میوه موز:
از بیماریهای مهم میوه موز می توان به آنتراکنوز (Anthrachnose)، بیماری سیگاری شدن انتهای موز(Cigarend rot) و بیماری تاج میوه و بیماری (Finger rot) را نام برد.
(Crown mould-crown rot) که عامل تمام این بیماریها قارچ های بیماریزا می باشند و برای کنترل این بیماریها رعایت نکات زیر ضروری است:
1-حتی الامکان میوه قبل از رسیدگی کامل از درخت (یعنی حداکثر به اندازه سه چهارم 4/3گردشدن برجستگی های طولی روی میوه) برداشت شود.
2-میوه ها را در طول دوره سردتر بریده و برداشت نمائید و این بدین معنی است که این عمل ازصبح زود تا وسط صبح و یا در مدت هوای ابری صورت گیرد.
3-میوه های برداشت شده را در معرض آفتاب مستقیم قرار ندهید زیرا این عمل به سرعت باعث افروختگی و سوختگی موز می شود. خوشه ها باید مستقیماً به انبار بسته بندی حمل شده و در مدت حمل باید تحت سایه قرار گیرند.
4-جلوگیری از آسیب و زخمی شدن میوها در هنگام برداشت و استفاده از تیمارهای فیزیکی و قارچ کش های سیستماتیک و کاهش سریع درجه حرارت میوه بعد از برداشت باید صورت گیرد.
5-آب شستشو میوه باید مرتباً تعویض شود تا اسپورهای آلوده کننده قارچ در آب تجمع زیاد نداشته باشند.
آفات و بیماریهای موز:
الف: آفات موز:
1-شته موز (Pentalonia nigronervosa)
این آفت در کشورهای استرالیا ، سریلانکا و هند وجود دارد این حشره ناقل بیماری و یروسی بونچي تاپ می باشد این حشره معمولاً در کلنی های کوچک تا خیلی بزرگ از حشرات کامل ماده بی بال ، زنده زای بالدار و پوره ها روی موز مشاهده می شود.
در مورد گیاه موز این شته ها در قاعده ساقه در قسمت انتهای ساقه و محورهای برگ دیده می شود در جمعیت های بالا ممکن است روی برگهای تازه و جوان نیز دیده شود در این حالت غالباً در سطح زیرین برگها و در دو طرف رگبرگها یا در قسمت نوک برگ و همچنین روی برگها بازنشده دیده می شوند.
کنترل:
سمپاشی با سموم سیستمیک مانند دیمیتوات ، متیل دیمتون ، تیومتون و فسفامیدون برای کنترل و پائین آورده جمعیت این حشره استفاده می شود.
2-سرخرطومی ریزوم موز (Cosmopolites Sordidus ) و سر خرطومیOdioporus
longicollis
حشرات کامل بطور 1 سانتیمتر و به رنگ قهوه ای تیره ، سرکم و بیش کشیده و بصورت یک خرطوم درآمده است که در گونه های مختلف به شکل متفاوتی می باشد و قسمت عمده بدن بوسیله فلس پوشیده شده است و این حشره از ریزومهای زیرزمین تغذیه می کنند.
کنترل: استفاده از آلدرین 05/0 درصد یا BHC 05/0 درصد بصورت سمپاشی روی خاک اطراف بوته ها می باشد یک روش درمان عملی عبارت است از سوزاندن بقایای گیاهی و ریزومهای آلوده و کاشت نهالهای سالم موز در خاکهای جدید و کاملاً و زهکش دار می باشد.
3-تریپس برگ Panchaetothrips indietus
علائم خسارت شامل پیچیدگی برگ ها ، زرد شدن و نهایتاً خشکیدگی برگها می باشد ریزومها نمی تواند رشد کنند یا رشد آنها بسیار کند و ضعیف خواهد بود.
کنترل: گردپاشی با BHC یا کارباریل 1/0درصد و مونوکرونوفوس 03/0درصد بر علیه آفت مؤثر است.
4-مورچه سفید Clyptotermes ditatatus
موریانه ها یا مورچه های سفید حشراتی اجتماعی هستند که این حشرات در مناطق گرم و معتدله یافت می شوند.
کنترل: اختلاط گرد آلدرین 5 درصد یا هپتاكلر 5 درصد به میزان 25 کیلوگرم در هکتار درخاک قبل از كاشت موز و يا سمپاشي خاك با BHC و استفاده از این سم همراه با آب آبیاری مؤثر می باشد.
5-سوسک برگخوار Nodastoma Subcostatum
سوسکهای برگخوار و میوه خوار برگ و میوه را می جوند
این سوسکها دارای بدن بیضی شکل ، محدب و رنگ متالیک تا زردرنگ توام با لکه هایی روی بدن می باشند.
کنترل: انجام عملیات شخم و سمپاشی BHC
6-آفت کرم حلزونی Kophene Cuprea
پروانه کرم حلزونی یک حشره با دامنه انتشار وسیع است.
7-تریپس گل Thrips hawaiensis
این حشره به برگها و گلها حمله می کند کنترل:1- گردپاشي يا سمپاشي با BHC2- سمپاشی با دیمتوات به غلظت 03/0 درصد نیز مؤثر است.
8-مگس میوه Dacus dorsalis
مگسهای میوه حشراتی با اندازه متوسط و دارای لکه یا نوارهایی روی بال می باشند.
ب-بیماریهای موز
1-بیماریهای ویروسی موز
بیماری بونچی تاپ که از مهمترین بیماریهای ویروسی به شمار می آید.
این بیماری وسیله ویروس بونچی تاپ ایجاد می شود و بوسیله شته موز در مزارع موز منتشر می گردد علائم بیماری بونچي تاپ در پاجوشهای آلوده تولید برگهای باريک ، خیلی کوتاه می کنند که علائم زردی و موزامیک را نشان می دهند و حاشیه برگها بطور قابل ملاحظه ای به سمت بالا خم می شوند این برگها قابلیت خم شدن از سمت بالا را ندارند و معمولاً راست و مستقیم می ایستند و نهایتاً به هم پیوسته شده و حالتی پیدا می کنند که محور برگ طول آن کاهش یافته و حالت روزت مانند به گیاه می دهد و نام این بیماری نیز به همین علت است.
قسمت هوایی این گونه گیاهان حالت خشک، تردو شکننده دارند درختان آلوده به این بیماری نمی میرند و بهبودی حاصل نمی کنند و خوشه نیز به ندرت تولید می شود.
در مراحل اولیه آلودگی جوانترین برگها در حواشی به رنگ سبز روشن در می آیند برای تشخیص قطعی می توان سطح زیرین قاعده جوانترین برگها را در مقابل نور قرار داد اگر موز آلوده باشد خطوط سبز رنگ تیره باریکی بصورت خط چین و پراکنده و گاهی پیوسته دیده می شوند که بین رگبرگها و به موازات آنها به سمت نوک رگبرگ میانی کشیده شده اند.
کنترل:
1-دقت در انتخاب پاجوشهای عاری از آلودگی به بیماری 2-از بین بردن گیاهان آلوده به محض مشاهده علائم بیماری 3-به منظور از بین بردن شته ناقل می توان روغن کروزل روی موزهای آلوده پاشید تا روغن از طریق قاعده برگ به درون ساقه کاذب نفوذ نماید.
4-تزریق محلول 1 درصد 4.D و 2 به میزان 15 میلی لیتر برای هر بوته در ارتفاع 30 سانتیمتر از سطح خاک
موزائیک موز (Banana mosaic)
این بیماری با ایجاد علائم موزائیک روی برگ بخوبی شناخته می شود و گیاهان آلوده کوتوله شده ، برگها اندازه شان کوچک شده و به صورت خوشه در می آیند و به ندرت موزهای آلوده تولید میوه می نمایند.
پوسیدگی مرکزی یا زردی مسری (Heart rot or infections chlorosis) مهمترین علائم این بیماری وجود علائم کلروتیک در برگهای جوان است که در این حالت نوارهای از خطوط سبز روشن تا متمایل به زرد مشاهده می شود که به سمت خارج از رگبرک میانی کشیده شده اند در طی ماههای سردتر يك نوع پوسیدگی سیاه و نرم ممکن است تمام دمبرگ را فراگیرد و به سمت قسمت مرکزی گیاه پیشرفت نماید.
کنترل: وقتی علائم بیماری مشاهده شد می توان از یك حشره کش استفاده نمود و به محض اتمام کار باید تمام بقایای گیاه کنده شده و از بین برده شوند
2-بیماری های قارچی موز
بیماری پانامایي (Panama disease)
عامل این بیماری قارچ Fusarium oxysporium می باشد ظهور رنگ زرد تیره در حواشی برگهای پائینی که بعداً به رنگ قهوه ای و نهایتاً خشک می شوند از علائم وجود این بیماری است محور برگها شکسته شده و برگهای مرده به تدریج در اطراف ساقه کاذب ریزش می کنند برای تشخیص خوب و دقیق بیماری پانامایي موز می توان با ایجاد شکاف در قاعده تنه و دو نیم نمودن ساقه ، حلقه یا خطوط مدور قهوه ای متمایل به سیاه روی ریزوم و در تمام جهات در بین بافتهای سفید مشاهده نمود.
کنترل:
1-از بین بردن بقایای گیاهان آلوده 2-قارچ کش های واپام و تیرام و مرکوریک کلراید 3-بهترین روش کنترل این بیماری استفاده از ارقام مقاوم است.
پوسیدگی ساقه کاذب یا پوسیدگی مرکزی Pseudostem Rot or Heart Rot
این بیماری بوسیله قارچ Botryodiplodia ، Fusarium Gloeosporium ایجاد می شود در گیاهان آلوده برگهاي داخلی پوسیده و می میرند و برگهای جدید مجدداً بوجود می آیند پوسیدگی به تدریج به سمت پائین ریزوم پیشرفت نموده و از ظهور گل آذین جلوگیری می کند.
کنترل:
1-اقدامات بهداشتی در هنگام کاشت ، زهکش خوب و فواصل مناسب کاشت
2-سمپاشی به موقع گیاهان با مخلوط بوردو مفید است و از انتشار بیماری جلوگیری می کند.
لکه برگی یا بیماری سیکاتوکا
این بیماری غالباً به برگها حمله می کند و علائم این بیماری که بوسیله قارچ Cercospora musa ایجاد می شود شامل ظهور خطوط زرد یا زرد کمرنگ که بطور وضوح در هر دو سطح برگ (بیشتر در سطح برگ) می باشد این خطوط لکه های باریک و بیضی شکل یا عرضی به رنگ قهوه ای متمایل به سیاه و به طول حدود نیم اینچ و به عرض یک هشتم اینچ8/1 می دهند.
کنترل: 1-حذف و انهدام برگهای آلوده 2-مخلوط بوردو و سایر ترکیبات مسي
3-کاربرد اکسی کلرومس ، زنیب و اکسیدمس بفواصل 3 هفته یکبار
بیماری نقطه برگی leak speckle
این بیماری در سطح زیربرگها بوجود می آید و بصورت نقاط سیاه مجتمع یا پراکنده و یا به صورت نقاط قهوه ای متمایل به سیاه با اندازه مختلف و به میزان زیاد دیده می شوند.
بیماری لکه برگی بزرگتر یا لکه برگی کوردانا
این بیماری بسیار واضح تر و بزرگتر از لکه برگی های معمولی است و این لکه ها وقتی تکامل یافتند بصورت نقاط بیضی شکل بزرگ ظاهر می شوند.
بیماری نوک سیاه Black tip
این بیماری علاوه بر لكه برگی باعث سیاه شدن نوک میوه ها می شود و لکه های کشیده و دراز با مرکز خاکستری رنگ روی برگها تولید می شوند لکه ها بزرگ شده و تولید لکه های بزرگ تر نمود
دیدگاهتان را بنویسید